خندهٔ مدوسا

احضار فروغ فرخزاد در یادها، برعکس مردان هم‌ردیف او مثل شاملو و گلشیری، هر بار با مجموعه‌ای از روابط، رفتارها، خلق‌ها، انتخاب‌ها و سویه‌های خصوصی و شخصی زندگی او همراه است. این به دلیل زیست زنانه‌ی اوست که در جامعه‌ی بسته‌ای چون جامعه‌ی ما بیرون از مرز و خارج از هنجار و غیرطبیعی، و از این جهت به‌غایت سیاسی است و بنابراین از دیدگاه دستگاه حاکم مطرود است. (ادامه…)

تا همین دو سه سال پیش، در کوران بدبختی‌ها و سیاهی‌ها که به‌فاصله بر سرمان هوار می‌شد، پناه ما کتابی بود و فیلمی بود و نوشتنی بود و خواندنی. از خفقان بیرون به اینها پناه می‌بردیم و برای ساعتی یادمان می‌رفت که در کدام جغرافیا و کدام روز نفس می‌کشیم. حالا اما سیاهی بی‌وقفه می‌ریزد و سهم ما از این فراغت‌ها روزبه‌روز آب می‌رود و دایره‌ی کار و معیشت بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. (ادامه…)

شاید اغراق‌آمیز به نظر برسد، اما درخشان‌ترین نثر فارسی برای من ترجمه‌ی قدیمی عهد عتیق است (به همت انجمن کتاب مقدس ایران). خیلی‌ها حتماً خواهند گفت تا وقتی تاریخ بیهقی یا مقالات شمس یا فلان متن و فلان متن هست، چرا عهد عتیق؟ اما این اثر به قدری در اذهان فارسی بلند است که کسی منکر اعجاز نحو و کلمات‌ش نخواهد شد. (ادامه…)